Jedna z moich znajomych uprawia czynnie sport, chodzi również na siłownię. Tam też upatrzyła sobie pewnego atrakcyjnego osobnika. W związku z tym zaczęła na niego spoglądać w sposób nie pozostawiający wątpliwości. Upatrzony osobnik nie pozostał jej dłużny – też zaczął na nią spoglądać, a jego spojrzenie było zabarwione całą gamą galopujących uczuć, od duchowych po czysto fizyczne. Jednak pomimo powłóczystych spojrzeń, mężczyzna – wyraźnie zainteresowany – nie przejawiał tak potrzebnej inicjatywy. Dziewczynie pozostało więc jedno rozwiązanie: wziąć sprawy w swoje ręce i ruszyć do ataku.

Postanowiła się dobrze przygotować. Jako że pierwsze wrażenie robi się tylko raz, należało działać ostrożnie. Adorowany mężczyzna mógł przecież okazać się jednym z tych „wrażliwców”, którym mama prasuje strój na siłownię.

Znajoma opracowała sobie krótkie przemówienie, gruntownie je powtórzyła, po czym postanowiła działać przy najbliższej okazji. Okazja nadarzyła się oczywiście podczas kolejnej wizyty w siłowni. Kiedy ciała wyrzucały z siebie hektolitry potu a sprzęt jęczał z powodu używania, pojawił się ON. Spojrzał na nią tak, jak zwykle, po czym zajął się sobą.

A potem ruszył w kierunku sauny. I tu znajoma zastawiła na niego pułapkę. Szybko powtórzyła w myślach przygotowany tekst, a kiedy wybraniec zbliżył się do sauny, otworzyła usta celem nawiązania znajomości. I tu zaszły nieprzewidziane wydarzenia:

Oblubieniec zakaszlał.

Znajoma szybko zmieniła treść przemówienia. Zamiast pięknych fraz zapytała:

- Taki przeziębiony i do sauny?

No i zaczęło się. Mężczyzna jakby ozdrowiał, nabrał sił i począł toczyć udaną konwersację. I podobno jest ciekawą osobą i ma dużo do powiedzenia na różne tematy. Związek w toku.

Piszę o tym dlatego, że życie ciągle nas zaskakuje i nie jesteśmy w stanie przygotować gotowego scenariusz na żadną okazję, która nie jest od nas w stu procentach zależna.

Komunikacja i cele każdego rozmówcy wpływają na treść i kierunek rozmowy. A co kiedy jedna ze stron nie chce współpracować? Jak podśpiewuje Budka Suflera: bo do tanga trzeba dwojga…